Polecamy, aby przed przeczytaniem tego, co
poniżej, przeczytać fragment Pisma Świętego:
Rz 7, 18-24.
„Do walki ze złem należy również wyznanie grzechów.”
„Dla wielu wiernych dorosłych spowiedź przed kapłanem jest
wysiłkiem trudnym do zniesienia, co często prowadzi do unikania
tego sakramentu, lub taką męką, że chwila prawdy zamienia się w
fikcję.”
„Kiedy chcę czynić dobro, zło jest u mego boku. Na tym polega
zmaganie chrześcijan, a my często nie mamy odwagi, by mówić o
nim, tak jak to uczynił św. Paweł.”
„Zawsze szukamy jakiegoś usprawiedliwienia. Mówimy, że wszyscy
jesteśmy grzesznikami. Czasami może to być pusty frazes.
Tymczasem, jeśli te słowa potraktujemy poważnie, to zdajemy
sobie sprawę, że bez uznania naszej grzeszności nie możemy
uzyskać Bożego przebaczenia.”
„Jeśli zdajemy sobie sprawę, że grzech nas zniewala, to
potrzebujemy Bożego wyzwolenia.”
„Wyznanie grzechów z pokorą jest tym, czego Kościół żąda od nas
wszystkich. Chodzi tu przede wszystkim o oddanie chwały Bogu i
uznanie, że to On nas zbawia.”
„Naśladując św. Pawła – idziemy do spowiedzi do brata kapłana,
wyznając konkretnie swoje grzechy.”
„Niektórzy ludzie mówią: „Ja się spowiadam przed Bogiem.” To
łatwe, tak jakby się wyspowiadać za pomocą e-maila. Bóg jest
gdzieś tam daleko, wymieniam poszczególne sprawy, ale nie ma
spotkania twarzą w twarz, nie ma spotkania w cztery oczy. Św.
Paweł wyznaje swoją słabość braciom twarzą w twarz.”
„Inni z kolei mówią: „Spowiadam się”, ale wyznają wiele spraw
ulotnych, tak bardzo, że brakuje jakiejkolwiek konkretności. A
to tak, jakby w ogóle się nie spowiadać.”
„Wyznanie naszych grzechów nie jest sesją psychoterapii ani też
pójściem nas salę tortur – to powiedzenie Bogu: „Panie, jestem
grzesznikiem”, ale za pośrednictwem brata, aby to powiedzenie
było też konkretne. „Jestem grzesznikiem z tego, tamtego i
jeszcze jednego powodu.””
„W naszej spowiedzi konieczna jest konkretność, uczciwość oraz
szczera zdolność do wstydu
z powodu naszych błędów.”
„Nie ma ścieżek w cieniu, alternatywnych wobec wyraźnej drogi
prowadzącej do Bożego przebaczenia.”
„Dzieci, spowiadając się konkretnie nazywają swoje grzechy, mają
prostotę prawdy. Natomiast my mamy skłonność ukrywania prawdy o
naszej biedzie.”
„Ale jest coś pięknego: kiedy wyznajemy nasze grzechy w
prawdzie, takimi, jakimi one są
w obecności Boga, to zawsze odczuwamy łaskę wstydu. Wstydzić się
przed Bogiem - to łaska.”
opr.